Miyop

Lensim düşmüş uyurken. Gece yatarken çıkartmıyorum. Yani özelliği öyle, istersem lenslerimle uyuyabiliyorum. Bir de tembelim: özelliği öyle olmayanları da çıkarmıyordum.  

Uykum kaçtı. Yatıp uyusam iyi aslında. 

Eylül ayında izne ayrılacağım. İple çekiyorum. İki hafta. Çünkü beyaz yakalılar bu iki hafta için tüm sene çalışır, siz bilmezsiniz.

Önce İstanbul'a.

Bir dövme daha yaptırayım diyorum İstanbul'a gitmişken. Çünkü orta yaş bunalımı zor.

Aklımda bir şey yok ama yaptıracağım. Fikir verin derdim de abuk sabuk çok arkadaşım var. O riske girmeyeceğim hiç.

Bir de hiç boğazda yüzmedim. Hava müsait olursa belki yine hiç boğazda yüzmeyebilirim.

Bir de ne zamandır ıslak hamburger yemedim. Sahaf gezmedim. Vapura binmedim. Martılara simit atmadım. Gerçi ben martılara hiç simit atmadım. Martı sevmiyorum ben. Aç gözlü p*çler. Romantik değil. Ama vapur seviyorum.

Vapur iyidir.

Lensin biri olmayınca da yazmak zor oluyor. Çişim de var ama yataktan kalkasım yok. Zaten 06:00 da alarm çalacak. Kendime söve söve kalkacağım. Koşmaya diye evden çıkarım ama yürürüm yine. Ulan kendimi ne güzel de tanıyorum!

Kalkıp tuvalete mi gitsem acaba. Tutarım ya.

Şans dövmesi yaptırayım diyorum? Kocaman bir at nalı :))

Gerçi çok şanslı biri olduğum söylenemez. Çünkü uyurken lensi düşen bi insanım neticede. Yastığa da düşmemiş. Yutmamışımdır inşallah.

Tutarım de mi?

Tutarım bence ya.