Çoraplarım Olmadan - 107

Merhaba ebegümeci, yine ben!

Nasılsın?

Beni biliyorsun; değişen pek bir şey  yok.

Sevdiğim şarkıyı bir milyon kere dinliyorum ve çoraplarım olmadan uyuyamıyorum hala.

Zaten ne diyordu şiir:

Değişen ben değilim

Dönüşen savaş

Yaşlanmakla ıslanmak

aynı şey…

Belki de çokça değişmişimdir ama haberimiz yoktur.

Evet doğrudur, biraz zorlanıyorum.

Kimsenin beni anlamasını beklemiyor, ne var ne yok anlatıyor, bir başka hayatın hikayesine de tutuluyorum.

Yaşıyorum ince bir çizgide, yüzlercesiyle.

İnce, kırılgan, sağlam, çürük, hafızasız kalmış nicesiyle.

O sebepledir ki; yani unutmayalım diye, en çok kelimeleri seviyorum ben.

Bir hissim var!

Günahımı da sevabımı da öpüp kaldırıyorum duvarın üzerine.

Aynı günaha dudağını değdirmiş canım insan.

Ne suçlu ne masumuz bir yerde.

Bizimkisi, kuşun kanadını sevmesi misal.

Uçmadığın zamanlarda

yük omuzlarına.

Böyle işte ebegümeci.

Bolca laf salatası.

Eee anlat, sen nasılsın?

Beni biliyorsun, çoraplarım olmadan..